METODA PETERA LILJEDAHLA

1. Rodzaj stosowanych zadań: Lekcje powinny rozpoczynać się od dobrych zadań związanych z rozwiązywaniem problemów. Na początku roku szkolnego zadania te muszą być bardzo angażującymi, pozaszkolnymi zadaniami. Później są one stopniowo zastępowane programowymi zadaniami rozwiązywania problemów, które następnie przenikają przez całą lekcję.

2. W jaki sposób zadania są przydzielane uczniom: W miarę możliwości zadania należy podawać ustnie. Jeśli w zadaniu znajdują się dane, diagramy lub długie wyrażenia, można je zapisać lub wyświetlić na ścianie, ale instrukcje należy nadal podawać ustnie.

3. Jak powstają grupy: Na początku każdych zajęć należy w sposób widoczny losowo utworzyć grupy po trzech uczniów, którzy będą razem pracować przez cały czas trwania zajęć.

4. Miejsce pracy uczniów: Grupy powinny stać i pracować na pionowych niestałych powierzchniach, takich jak białe tablice, tablice lub okna. Dzięki temu praca jest widoczna dla nauczyciela i innych grup.

5. Organizacja sali: Sala powinna być pozbawiona frontu, z ławkami rozmieszczonymi w przypadkowej konfiguracji wokół niej- z dala od ścian-  a nauczyciel zwracający się do klasy z różnych miejsc w pomieszczeniu.

6. Odpowiedzi na pytania: Uczniowie zadają tylko trzy rodzaje pytań: pytania zbliżeniowe, zadawane, gdy nauczyciel jest blisko; Pytania typu „przestań myśleć” – na przykład „Czy to w porządku?” lub „Czy to będzie na teście?”; oraz pytania typu „nie przestawaj myśleć” – te, które uczniowie zadają, aby móc wrócić do pracy. Nauczyciel powinien odpowiedzieć tylko na trzecie pytanie.

7. Sposób korzystania ze wskazówek i rozszerzeń: Nauczyciel powinien utrzymywać zaangażowanie uczniów poprzez rozważne i terminowe stosowanie wskazówek i rozszerzeń, aby zachować równowagę między wyzwaniem zadania a umiejętnościami uczniów, którzy nad nim pracują.

8. Autonomia uczniów: Studenci powinni często wchodzić w interakcje z innymi grupami, zarówno w celu przedłużenia pracy, jak i uzyskania pomocy. W miarę możliwości nauczyciel powinien zachęcać do tej interakcji, kierując uczniów do innych grup, gdy utknęli lub potrzebują przedłużenia.

9. Kiedy i w jaki sposób nauczyciel poziomuje swoją klasę: Kiedy każda grupa przekroczy minimalny próg, nauczyciel powinien zebrać uczniów w celu omówienia tego, co robili. Powinno się to rozpocząć na poziomie, w którym może uczestniczyć każdy uczeń w sali.

10. Notatki dla uczniów: Uczniowie powinni sporządzać przemyślane notatki dotyczące swojej przyszłości. Powinni mieć autonomię co do zawartości notatek i sposobu ich formatowania. Notatki powinny być oparte na pracach już na tablicach wykonanych przez ich własną grupę, inną grupę lub ich kombinację.

11. Pytania praktyczne: Uczniowie powinni otrzymać od czterech do sześciu pytań sprawdzających ich zrozumienie. Powinni mieć swobodę pracy nad tymi pytaniami w samodzielnie wybranych grupach lub samodzielnie, na pionowych powierzchniach niestałych lub przy swoich biurkach. Pytania nie powinny być zaznaczane ani sprawdzane pod kątem kompletności- służą one do samooceny uczniów.

12. Ocenianie formujące: Ocenianie formujące powinno koncentrować się przede wszystkim na informowaniu uczniów o tym, gdzie się znajdują i dokąd zmierzają w procesie uczenia się. Będzie to wymagało szeregu różnych działań, od obserwacji, przez pytania sprawdzające rozumienie, po nieoznakowane quizy, w których nauczyciel pomaga uczniom rozszyfrować wykazane przez nich rozumienie.

13. Ocenianie podsumowujące: Ocenianie podsumowujące powinno koncentrować się bardziej na procesach uczenia się niż na produktach i powinno obejmować ocenę zarówno pracy grupowej, jak i indywidualnej. Ocenianie podsumowujące nie powinno w żaden sposób koncentrować się na ocenianiu uczniów.

14. Raportowanie: Raportowanie wyników uczniów powinno opierać się nie na zliczaniu punktów, ale na analizie danych zebranych dla każdego ucznia w ramach cyklu raportowania. Dane należy analizować w sposób zróżnicowany i skupiać się na rozpoznaniu wiedzy, jaką wykazał uczeń.